głównym obszarem badań Karpińskiego jest analizowanie przemian 

które zaszły w polskim przemyśle
to on jest współtwórcą unikatowego zestawienia
"Jak powstawały i jak upadały zakłady przemysłowe w Polsce" -
z jego ustaleń wynika że w nowych warunkach rynkowych po 1989 r.
prawie co trzeci zakład zbudowany w PRL
albo uległ likwidacji w ogóle albo zaprzestał 

dotychczasowej produkcji przemysłowej 

na rzecz działalności dystrybucyjnej
(handlowej magazynowej itp.)
ale rzecz nawet nie w samej liczbie upadłych zakładów -
Karpiński tłumaczy że dla ekonomistów 

najlepszą miarą uprzemysłowienia 

jest odsetek osób zatrudnionych w przemyśle -
nie jest to miara idealna ale pozwala uchwycić 

nie tylko czystą produkcję 

(zmieniającą się przez ostre wahania koniunkturalne)
albo wartość majątku (często trudny do oszacowania)
lecz również rolę jaką przemysł odgrywa w realnej gospodarce -
i właśnie patrząc na ten wskaźnik 

najlepiej można dobrze prześledzić 

losy polskiej deindustrializacji -
szczyt zatrudnienia w przemyśle przypadał u nas na 1980 r.
wtedy pracowało w nim ok. 5,2 mln Polaków
w 2013 r. to było już tylko 2,8 mln
"oznacza to że w Polsce po roku 1989 doszło 

do największego spadku zatrudnienia w przemyśle 

w skali całej powojennej Europy
porównywalny regres zaliczyła 

w tym okresie tylko Wielka Brytania”
– dowodzi Karpiński i choć sam 1990 r.  

nie był jeszcze rekordowy pod względem liczby 

zamkniętych lub okrojonych zakładów 

to jednak jest on kluczową cezurą -
to wówczas Polska gospodarka weszła 

na ścieżkę deindustrializacji (...)
"często nawet sobie nie uświadamiamy że w Polsce
nastąpiła wielka wymiana zakładów dużych na małe
w 1989 r. w dużych zakładach pracowało 3,2 mln Polaków 

dziś tylko 640 tys." - dowodzi Andrzej Karpiński - 

czy to źle? - nie najlepiej -

"w większości krajów rozwiniętych udział dużych
przedsiębiorstw przemysłowych sięga 1/3
a u nas… 20 proc. - a to ma daleko idące konsekwencje
m.in. dla innowacyjności która tworzy się właśnie
w dużym przemyśle albo na jego potrzeby
a jeżeli takiego przemysłu w kraju nie ma 

to ten kraj zawsze będzie skazany 

na import technologii i innowacyjne zacofanie
brak dużego przemysłu krajowego 

to również zła wiadomość dla fiskusa 

bo to tacy gracze są najlepszymi podatnikami
w przeciwieństwie do dysponujących 

nieograniczonymi możliwościami optymalizacyjnymi 

zagranicznych koncernów i wiecznie
walczących o przetrwanie mikroprzedsiębiorstw"

forsal.pl